ผลงานลำดับสุดท้ายในไซไฟไตรภาค (2563–65) โดยมีเรียม เบนนานี่ ติดตามชีวิตของผู้ถูกกักกันบนเกาะแคปส์ที่ล้อมรอบด้วยบึงน้ำอันเป็นที่อยู่ของ “โครโค่” สัตว์เลื้อยคลานในตำนาน ซึ่งเป็นทั้งไอดอลและสัตว์นำโชค เกาะที่กลายเป็นค่ายผู้ลี้ภัยคือที่อยู่ของผู้หลบหนีเข้าเมืองผิดกฎหมายที่ถูกดักจับกลางทางโดยทหาร “ทรูปเปอร์” ระหว่างการข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกจากแอฟริกาไปยังสหรัฐฯ ศิลปินสร้างโลกแปลกประหลาดที่ผสานซีจีไอเข้ากับภาพและเนื้อหาดิจิทัลปรับแต่ง ชิ้นงานโฆษณา และเรียลลิตี้ทีวี ผสมอารมณ์ขันจากแนวคิดเรื่องเทคโนโลยีชีวภาพและการสอดแนม ข้อมูล การควบคุมโดยรัฐ และการจับกุมบังคับย้ายที่อยู่ เป็นเงาสะท้อนอันชัดเจนของความจริงยุคปัจจุบัน

ในตอนสุดท้ายนี้ เบนนานี่เน้นขยายประเด็นการเคลื่อนไหวเพื่ออิสรภาพที่กำลังผลิดอกออกผลบนเกาะแคปส์โดยดำเนินสืบต่อกันมาถึงสามรุ่น ไปสู่อนาคตที่อายุ รูปร่าง และสถานที่ สลับสับเปลี่ยนและปรับปรุงอัพเกรดได้ถ้ายอมจ่าย ในบรรดาตัวละครมากมายที่กำลังดิ้นรน อามิน ผู้เป็นดีเจและ คามาล พ่อวัย 65 ปีในร่างใหม่ ไปเข้าร่วมกับกลุ่มต่อต้านแคปส์ใต้ดินเพื่อปกป้องบ้านเกิด พวกเขารวมตัวกันเพื่อไขว่คว้าเสรีภาพ และเราก็ได้เห็นคนหนุ่มสาวและคนเฒ่าชราฝึกฝนร่างกายพร้อมกับพัฒนาอาวุธเฉพาะกิจในรูปแบบของเพลงเรียกและตอบรับ ท่วงทำนองเทคโน ระบบตอบกลับสื่อสารทางไกล และเทคโนโลยีอำพราง ด้วยตอนจบที่ตั้งใจให้เป็นแบบปลายเปิด เราถูกทิ้งให้คาดเดาผลแห่งการเผชิญหน้าระหว่างชาวแคปส์กับทรูปเปอร์ของรัฐ และความเป็นจริงกับสิ่งที่ต้องยอมสละ ซึ่งอาจหมายถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุดของวัยรุ่น หรือในกรณีของพ่อก็คือทั้งชีวิต เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าอย่างการเมือง

_{ร่วมคอมมิชชั่นโดยสมาคมเรอเนสซองส์ ชิคาโกและน็อตติงแฮม}