Phantom Banquet คือการปลุกร่องรอยที่ซับซ้อนของการเป็นส่วนหนึ่งทางวัฒนธรรม นำความทรงจำไปทบทวนหวนรำลึกในสถานที่ซึ่งดึงอัตลักษณ์มาจากชาวกวางตุ้งพลัดถิ่นในสวีเดน ตั้งแต่ร้านอาหารของคุณยายของหลับซีหล่ำในสตอกโฮล์มสมัยทศวรรษที่ 60 จนถึงร้านอาหารจีนอื่นๆ การขุดค้นทางโบราณคดีที่กลายมาเป็นข้อมูลจากการสแกนสามมิติเป็นการพยายามทำความเข้าใจภาษาของมัณฑนศิลป์จากอดีตสู่ปัจจุบัน ดั่งซากอัปปางที่ล่องผ่านรุ่นสู่รุ่น ปริภูมิของพื้นที่แห่งความจริงและความทรงจำสร้างพื้นที่ที่ไม่ได้อยู่ในเวลาใดเวลาหนึ่งหรือที่ใดที่หนึ่ง แต่กระนั้นก็ยังคงหาที่ทางบนคำนิยามที่ลื่นไหล ถึงแม้จะมีความคุ้นเคยลอยล่องในอากาศ ทว่าสถานที่นี้มิได้เจาะจงว่าอยู่ที่ใด ภาพติดตาของวัฒนธรรมร่วมที่สะท้อนข้ามภูมิประเทศจากเอเชียสู่ยุโรปและย้อนกลับถูกสร้างขึ้นผ่านความทรงจำร่วม ภูตผีที่มาจากวัตถุดิบทางประวัติศาสตร์เดียวกันเล่าถึงฉากที่เผยให้เห็นข้อจำกัดของข้อมูลเชิงประจักษ์และขยายช่องว่างในความลื่นไหลของประวัติศาสตร์เชิงวัฒนธรรมในเวลาเดียวกัน

ด้วยการนำเสนอผลงานในบ้านของบรรพบุรุษย่านเยาวราชในกรุงเทพฯ Phantom Banquet ปลุกผีของอดีตที่ถูกกดเก็บไว้ ทลายภาพจำทางวัฒนธรรม ในยุคสมัยที่ตึกรามบ้านช่องโดยรอบสูญสลายรายวันด้วยฉากหน้าที่เรียกว่าการพัฒนา ผลงานนี้เตือนให้นึกถึงสถานที่ซึ่งต่อไปจะเหลือเพียงความว่างเปล่า ข้อมูล และความทรงจำ ศิลปินเชิญผู้เข้าร่วมงานนั่งตั้งวงราวเล่นผีถ้วยแก้วบนโต๊ะจีน และรับประทานอัตลักษณ์อันยุ่งเหยิงของตน

_{เอื้อเฟื้อโดยศิลปินและแกลเลอรี่นอร์เดนเฮก สตอกโฮล์ม/เบอร์ลิน/เม็กซิโก ซิตี้} 

_{คอมมิชชั่นและจัดแสดงครั้งแรกที่เบียนนาเล่ เพอร์ฟอร์มาไนน์ทีน นิวยอร์ก}

_{ศิลปินขอขอบคุณพนักงานและครอบครัวจากภัตตาคาร นิว ปักกิ่ง ซิตี้ ฮัง โจว แมนดาริน ซิตี้ หมิง การ์เดนท์ หมิง พาเลซ แบมบู การ์เดนท์ โฮ วาห์ ฮ่องกง วิงชิง และวินเนอร์ เฮาส์}