งานคอมมิชชั่นนี้เกิดขึ้นจากปฏิบัติการที่ศิลปินเรียกว่า “กิจกรรมร่วม” โดยสร้างสถานการณ์ให้ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อรับรู้ประสบการณ์ร่วมกันในช่วงเวลานั้นๆ หรือกระทำบางอย่างโดยมุ่งเน้นที่ความสัมพันธ์ซึ่งพัฒนาขึ้นระหว่างมนุษย์แต่ละคนที่ต่างก็อยู่ในสถานการณ์ไม่อาจคาดเดา เพื่อเป็นการตอบสนองต่อโศกนาฏกรรม เช่น เหตุการณ์แผ่นดินไหวในปี 2554 ที่ญี่ปุ่น ศิลปินจัดทำโครงการปลายเปิดที่จะย้ำถึงความเป็นมนุษย์ผ่านการกระทำธรรมดาที่ข้ามพ้นเส้นแบ่งทางอุดมการณ์และอุปสรรคทางภาษา ผู้เข้าร่วมจะรวมตัวกันตั้งแต่พลบค่ำจนถึงรุ่งสาง ออกเดินทางโดยรถบัสและโดยเท้าตามแผนของทานากะที่จะพาไปกิน ฝัน ระลึก และสร้างความทรงจำร่วมกัน ก่อนจะถูกรื้อสร้างด้วยความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายสาขา

เมื่อเรารับประทานร่วมกัน อาจมองได้ว่าร่างกายของเราขณะเข้าสู่กระบวนการย่อยเป็นการรื้อถอนอัตวิสัยของเรา และเป็นการตั้งคำถามอีกครั้งว่าสิ่งใดที่สัมบูรณ์ มั่นคง และอยู่ภายใต้การควบคุมของเรา ความฝันรู้ตัวก่อให้เกิดการตื่นรู้ร่วมกันในรูปแบบหนึ่ง เช่น ตื่นจากจากความเพ้อฝันในอดีต ที่ร่างไร้สติหวนรำลึกและฉายซ้ำการต่อต้าน ในการหวนคืนสู่สถานที่ซึ่งถูกถางทับซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดมา ศิลปินกระตุ้นให้เราเข้าสู่พื้นที่ทางประวัติศาสตร์และสมรภูมิทางการเมืองทั้งทางร่างกายและจิตใจ สมรภูมิที่ร่างกายและอนุสาวรีย์กลายเป็นสถานที่ต่อสู้ทางการเมืองที่ยังคุกรุ่น แล้ววงจรการดิ้นรนทางอำนาจจะสิ้นสุดลงผ่านกิจกรรมละลายอัตวิสัยและสร้างความตระหนักรู้ หรือในที่นี้คือการกิน พูดคุย และฝันร่วมกัน ในที่สาธารณะได้อย่างไร เราเรียนรู้อะไรได้บ้างจากประวัติศาสตร์ศิลปะ การกลับไปทำความรู้จักตัวเอง และการกลับไปเยือนสถานที่ต่างๆ อีกครั้งโดยไม่ถูกครอบงำด้วยการหวนคิดถึงอดีต แต่เพื่อเรียนรู้ถึงตำแหน่งแห่งที่ของเรา ในหนึ่งคืนระหว่างที่ร่างกายล่องลอย กลุ่มคนที่พบกันชั่วคราวเพื่อแบ่งปันประสบการณ์จะพูดคุยและพยายามสร้างวิสัยทัศน์แห่งอนาคตร่วมกัน เราอาจประเมินบันทึกจากอดีตเพื่อเป็นวิถีทางในการมองไปข้างหน้า และรวบรวมแนวทางที่เป็นไปได้เพื่อส่งต่อให้คนรุ่นหลัง

_{คอมมิชชั่นโดย Ghost Foundation ด้วยการสนับสนุนจากเจแปนฟาวน์เดชั่น, กรุงเทพฯ}